Toen ik kortgeleden door de Zuilenstraat fietste zag ik een kat struinen
En natuurlijk kwam het beeld op van de Kattesnorstraat 1Obis
Het huis waar Clare woonde met haar katten.
Een bovenhuis van waaruit ze zicht had op de toppen van vijf hoge Canadese populieren die naast de kerk in de Lange Nieuwstraat stonden.
Ze hoorde het carillon van de Dom
In veel van haar verhalen wandel ik
Nog steeds door die stad
Waarmee zij beelden voor toverde
De lof van Crone is soms uitgebreid bezongen
Maar haar repertoire gaat verder
Een ondertoon van filosofie en psychologie
Kom je erin tegen maar met licht en luchtigheid beschreven
En even kwam ik mezelf tegen want ik deed dezelfde opleiding als Clare
Zestig jaar geleden moest ik voor Nederlands een boekenlijst maken
De Examinator vroeg waarom ik De ogen van Roosje op mijn lijst had staan
Naast boeken als Die Welt von Gestern van Stefan Zweig en de Pest van Albert Camus
Ik zei misschien om een zelfde thema… Hoezo zei hij
Ik zei: je kan ellende in het groot of klein zien
Namelijk in familieverband in wereldverband of in een ongrijpbaar verband van ziektes
En ook nu nog lijkt me dat weer bijzonder actueel
In diezelfde Zuilenstraat deed ik later tentamen Filosofie
En voelde me vertrouwd met het gedachtengoed van Clare Lennart
In een interview zei ze ooit
In mijn goede tijden schrijf ik droevige verhalen
In mijn slechte tijden luchtige
In mijn allerslechtste tijden katteversjes
Is daarmee alles gezegd
De menselijke werkelijkheid is meestal gecompliceerder
Dan je gevoel in drie categoriën in te delen
Het is daarom mooi dat we vandaag mensen verenigen
Die Clare Lennart na vijftig jaar nog steeds een goed hart toedragen
Zoals Dolf Verroen, Petra Teunissen, Koen Vergeer en familieleden
Dank gaat daarbij ook uit naar Salon Safier, Marijke van Dorst
En de Werkgroep Directe Voorzieningen van de gemeente Utrecht.